माझे स्वयंपाकघरातले प्रयोग भाग अमुक अमुक....

एक केकची रेसिपी (ती पण खरी उधारवाली) काय टाकली आणि आता ही बया पण त्या इतर गृहिणींसारखी पदार्थांचे फ़ोटो आणि रेसिप्या देऊन छळणार की काय असं अजिबात वाटू देऊ नका आणि तरी त्या निदान पाककुशल असतात म्हणून पदरात काही बरं तरी पडतं.....काय आहे खादाडी राज्याचा प्रधान सेनापती (आपल्याला जाम आवडली बाबा ही उपमा.(आणि उपमा ऍज अ खाद्यपदार्थपण)...आले कंस, कंसातले कंस आणि सगळंच अष्टप्रधान मंडळ)) असो...हा तर काय खात आपलं सांगत होते...की या प्रधान सेनापतीचा मुक्काम सध्या इथेच जवळपास आहे आणि त्याचा मुक्काम इथे असला की तो खादाडी पोस्ट टाकून टाकून मारे जळवत असतो...(असं निषेध करणार्‍यांना वाटतं...) पण खरं असं आहे की तो बिचारा आठवणींवर कसंबसं उकडलेलं अन्न पोटात ढकलत असतो आणि आपण त्याने आधी खालेल्या खादाडीचा हेवा करत असतो...नाय बा हे काय पटल नाय....


ओरेगाव बाकी कसंही असलं तरी एक फ़ायदा म्हणजे इथं समदं फ़्रेश मिळतं..म्हणजे फ़ळं, भाज्या, खेकडे (ते तर सगळ्यांनाच माहितेत..) पण तरी आमचा जीव पापलेटसाठी घुसमटत होता...काय आहे तलापिया, सॅमन आणि गेला बाजार(बाजार म्हटलं तरी कोळणीच्या पाट्या आठवतात...) कोळंबी म्हटलं तरी आपले मुंबईसारखे मासे खाल्यासारखे वाटत नाही..इथली कोळंबीपण जराशी वेगळीच लागते...त्यामुळे पापलेटवर उडी पडणार हे तर साहजिकच आहे म्हणा आणि एकदाचं इथलं एक चायनीज दुकान मिळालं...आणि हिंदी-चीनी भाई भाई म्हणून आम्ही लगेचच गाडी तिथं वळवली....तर खरंच हिंदी-चिनी भाई भाई ऐक्य फ़्रोजन सेक्शनमधल्या पापलेटरुपाने जणू काही आमची वाटच पाहात होते...चला फ़्रोजन तर फ़्रोजन ’प्रॉडक्ट ऑफ़ इंडिया’ तर आहे...लगेच दोन्ही हातांनी माझ्या नवर्‍याने सगळाच बाजार उचलायला सुरुवात केली..एखादी कोळीण पुढ्यात असली तर काय खुश झाली असती याच्यावर असं मनात म्हणता म्हणता त्याला निव्वळ आपला फ़्रिजर छोटा आहे या कारणास्तव थांबवलं आणि तोही संपले की इथेच येऊ या बोलीवर थांबला....

आणि मग लगेच माझी मूळ सावंतवाडी गाव असणारी मैत्रीण आहे..अट्टल कोकणी रेसिपी हवी असली की मी तिचं डोकं खाते....तिच्या हुकमाबर तडक त्यातले काही पापलेट ओव्हन आणि काही तव्यात जाऊन पडले (आणि त्यानंतर लगेचच पोटात हे काय सांगायचं??) भरलं पापलेट मग ते भाजा नाहीतर तळा छानच लागतं नाही??...आणि सोबतीला कोळंबीचं कालवण आणि जीव शांत करायला सोलकढी...काय हवं अजून पोटोबा तृप्त करायला??

परमेश्वरावराच्या प्रथमावतारावर आमचं खूप प्रेम आहे..आणि असं अधेमधे आम्ही ते व्यक्तही करत असतो...शिवाय कुठच्याही रेस्टॉरंन्टमध्ये जा, काही करा, घरचं खाऊन लंबी ताणताना जे सूख मिळतं ते नक्की बाहेरच्या खाण्यात आहे का?? आता हे म्हणताना इथे आम्हाला बाहेर खाऊनही लंबी ताणता येईल असे पर्याय आहेत का अशी (कु)शंका मनात आल्यास सरळ एक मसाला नाहीतर मघई पान तोंडात टाका आणि विसरा ते सगळं...फ़ोटो कसे वाटले ते कळवायला विसरू नका....

तळ (आणि फ़ार्फ़ार important) टिप....चपात्या कर्टसी आई..नाहीतर कुणाच्या दाताखाली ती आधीची चपातीची पोस्ट अडकली असेल तर उगाच त्यांना आजचं शुक्रवारचं सामिष जेवण पचायचं नाही.....खरंतर त्या अनुभवावर म्हणायचं तर सगळेच प्रयोग आहेत स्वयंपाकघरातले..निदान एक चांगली स्वयंपाकीणकाकू (काका पण चालतील) मिळेपर्यंत. म्हणून या पोस्टचं नावही तसंच दिलंय...अरे बापरे...टिपेलाच इतकं....कुणी वाचकाने टिपेचा सूर नाही लावला म्हणजे बरं.....(माहित्येय जरा एकदमच पुअर पीजे होता...पण जरा वातावरण वाईच हलकं झालं असेल अशी आशा...)