गाणी आणि आठवणी १ - अबके सावन ऐसे बरसे

इंजिनियरिंगमधल्या कुठल्या तरी मान्सुनमध्ये "सीखो ना नैनो की भाषा" ऐकलं...तसंही आधी "अबके सावन" आणि अशा गाण्यांनी शुभाजींची गायकी आवडायला लागली होतीच...पण हे गाणं त्याच्या व्हिडिओसकट आवडलं...खरं तर कुठलंही अशा अर्थाचं गाणं करायला गेलं तर खूप जास्त शृंगारिक होऊ शकतं. पण यातल्या नायक नायिकेचा तात्पुरता विरह अगदी नेमक्या प्रसंगात दाखवण्याचं कसब खूपच छान साधलं गेलंय या व्हिडिओमध्ये आणि सोबतीला अतिशय सुंदर सुरावटींमधुन येणारा शुभाजींचे आर्त सूर....


सगळं जग जेव्हा मेच्या सुट्टीत हापुसचा आनंद घेत असतं तेव्हा मुंबै (आणि आपल्या इथल्या बर्‍याच) युनिव्हर्सिटीची मुलं "जास्त आंबे खाऊ नकोस..झोप येईल" असलं काही घरच्यांचं ऐकत बिचारी अभ्यास करत असतात आणि मग नंतर मग लगेच पुढच्या महिन्यात जेव्हा तेच जग छत्री, रेनकोट, पावसाळी चप्पल,साडीचे ओचे, ड्रेसच्या ओढण्या आणि पॅंटवर उडणारा चिखल सांभाळात शाळा-कॉलेज,ऑफ़िस कुठेकुठे म्हणून जगरहाटीत धावत असतात तेव्हा तीच आधी सांगितलेली गरीब बिचारी मुलं आपली वार्षिक सुट्टी आपल्या मर्जीप्रमाणे घालवत असतात त्यावेळी ऐकलंलं आणि अनेक वेळा पाहिलं गेलेलं हे गीत आहे...त्यामुळे कधीही ऐकलं की मला ती सुट्टी, बाहेर भरुन आलेलं आभाळ आणि हातात गरम भुट्टा नाहीतर उकडलेल्या शेंगा, चहा, भजी किंवा वेगवेगळी गरमागरम खाणी असलेली मी आठवते....कसे येणार ते दिवस परत? एकदा कॉलेजजीवन संपलं की संपल...पण...असो...

आज इथे असंच आभाळ भरुन आलंय आणि माझ्याच ऑरकुटमधल्या फ़ेवरिट व्हिडीओ पाहताना पुन्हा एकदा वार्षिक सुट्ट्यांचे ते दिवस आठवताहेत...खरंच गाण्यांबरोबर किती आठवणी निगडीत असतात ना? माझ्यासाठी तर अशी अतोनात गाणी आणि काही काही आल्बमसुद्धा काही जागा, प्रसंग यासाठी लक्षात आहेत...

पाऊस आणि गाणी हा तर एक अविस्मरणीय धागा आहे...नैनो की भाषा मध्येही सुरूवात पहाटेपासून आहे पण पाऊस येतोच...आणि पाऊस आपल्याबरोबर अनेक आठवणी घेऊन येतो...कधी त्या डोळे ओलावुन जातात तर कधी त्या आठवणींमधला मिस्किलपणा पुन्हा एकदा चेहेर्‍यावर येतो...
आणि मग नेमकं जर याच गाण्यानंतर "अबके सावन" लागलं तर..पावसाळ्यातला दुग्धशर्करा योग म्हणतात तो हाच...असं झालंय ही बहुधा आता त्या चॅनेलचं नाव आठवत नाही पण तिथे कायम गाणी असायची आणि मग पसंद आपकी स्टाइलमध्ये पावसात ही गाणी आगेमागेही लागायची...त्याचा आनंद फ़क्त एका विमानप्रवासाच्या वेळी शोभाजी प्रत्यक्षच भेटल्या त्याशी होऊ शकतो....खरंच या आवाजात आणि व्यक्तिमत्वात काहीतरी वेगळं आहे..नाहीतर जी काही दोन मिन्टं एअरपोर्टवर भेटलो होतो ते असं अनिवारपणे आठवावं आणि त्यांचीच गाणी ऐकली जावीत...ऑरा या शब्दाचा खरा अर्थ अशा काही व्यक्ति भेटल्या की अचानक समजतो नाही???
गाणी आणि आठवणी आपल्यापैकी बर्‍याच जणांचा आवडीचा छंद असणार हे नक्की....अशाच काही आठवणी अधुनमधुन या ब्लॉगवर घेऊन यायचा विचार आहे...
 
फ़ोटो मायाजालावरून साभार...