Saturday, October 29, 2011

मोरोक्कोला जायाचं जायाचं

मागची चकए चष्टगो ज्यांनी आवर्जुन वाचलीय (किंवा आता इथे लिहिलंय तर ज्यांनी नसेल वाचली ते पण बापडे वाचतील) ते म्हणत असतील जीवाचं कॅलिफ़ोर्निया करता करता जीवावर बेतलं आणि मंडळी डायरेक्ट मोरोक्कोच्या गप्पा करायला पण लागली..नाही काही भटकंती प्लान नाही. इन फ़ॅक्ट आता कोणी हरवु नये म्हणून सगळी मिळुन ग्रोसरीला पण एकत्र बाहेर जात नाहीत..ही पोस्ट आहे ती बरेच दिवस डोक्यात असलेल्या पण या ना त्या कारणाने राहुन गेलेल्या खादाडीची.
(म्हणजे खादाडी झालीय पण लिहायचं राहिलंय हो...)

बाहेर खायला जायचं तर चेन रेस्टॉरन्टाऐवजी काही पर्याय आहे का ते आम्ही नेहमी पाहतो. अशा पाहणीत मिळालेलं हे एक मोरक्कन पद्धतीचं रेस्टॉरन्ट. तसं साधारण वीसेक हजार लोकवस्तीच्या आमच्या या गावाचं एक छोटं डाउनटाउन आहे, जिथे थोडं फ़ार खरेदी आणि खाणं करायची सोय आहे. पण त्यात असलेले पर्याय इथे असणारे नेहमीचे फ़ास्ट फ़ूड किंवा इतर चेन म्हणून खरं तर सुरुवातीला कुठे गेलोच नाही. मग आमच्याच गावच्या डाउनटाउन्च्या थोडं एक अलिकडचं वळण घेतलं तर असलेल्या एका छोट्या स्ट्रीप मॉलमध्ये नीट लक्षातही येणार नाही अशा पद्धतीने असलेली एका बोर्डाने बरेच दिवस लक्ष वेधुन घेतलं होतं.त्यात मोरक्कन असं कधी आधी खाल्लं नव्हतं.


कुठल्यातरी शुक्रवारी जेवण करायचा जाम कंटाळा आला आहे या कारणास्तव आणि केव्हापासून इथे जायचंय म्हणून दार-ए-सलामच्या दारात उभे ठाकलो..अरे हो वरच्या नमनात नेमकं नाव सांगायचं राहिलंच...पाहिलं, खायच्या गप्पा करायला घेतल्या की हे असं होतं..असो. तर आत शिरल्या शिरल्याच खास मोरोक्कोहुन आणलेलं फ़र्निचर आणि आतली सजावट आपसूक लक्ष वेधुन घेते.

दारात आल्या आल्या मालकाचं मोठं हसुन ’हाउ आर यु’ आणि जागा असेल त्याप्रमाणे स्थानापन्न झालं की थोड्याच वेळात आपल्यासाठी एका छोट्या प्लेटमध्ये थोड्या हमसबरोबर गरम पिटा ब्रेडचे छोटे त्रिकोणी तुकडे आपलं स्वागत करतात. ते खाता मेन्यु कार्ड पाहायचं. मला नव्या पद्धतीच्या खाण्याच्यावेळी ऑर्डर करताना खाद्यपदार्थाचं थोडं वर्णन केलं असेल तर आवडतं. इथलं डिनर मेन्यु तसं आहे. त्यामुळे "तजिनी"ने माझी उत्सुकता चाळवली. खरं तर ’तजिनी’ हे ज्या कोनाकृती झाकण असलेल्या मातीच्या भांड्यात ती (चिकन किंवा जे काही मांस असेल ते) स्लो कुक केलं जातं त्या भांड्याचं नाव आहे.





इथे बाकीच्या लोकांनी मागवलेल्या तजिनी सर्व्ह केल्या जात असताना ते भांडं प्रत्यक्षात पाहुनही जरा हे आपण मागवावं असं वाटलंच. त्यात इथे नेहमीच्या चिकनऐवजी कॉर्निश हेनचा पर्याय होता. बाजुला भाज्यांचे पर्यायही होते आणि एक फ़ळाची साईड. एकाच डिशमध्ये गार होऊ असं वाटत होतं. माझ्या नवर्‍याला बाहेर कुठे मिळत असेल तर लॅंब शॅंक खायला आवडतात त्यामुळे त्याने ते खायचं ठरवलं.

तजिनी बरोबर काही मुरवलेल्या भाज्या एका ट्रे मध्ये छान सजवुन देतात. या मोरक्कन पद्धतीने मुरवलेल्या किंवा खारवलेल्या चवीच्या तोंडीलावणं म्हणून छान लागतात.विशेष करुन यातलं गाजर मस्त लागतं.आतापर्यंत बाहेर खालेल्ल्या चिकनमधली फ़ार मसालेदार नसली तरी अतिशय चविष्ट चिकन म्हणून मी हिला वरच्या क्रमांकावर नक्कीच ठेवेन आणि स्लो कुकमुळे ती खाताना खूप मुलायम लागते. कधी संपते कळतच नाही. जोडीला पिटा ब्रेड होताच. नवरोबाच्या मते लॅंब शॅंकचं मीट फ़ोर्कने लगेच सुटुन येत होतं. जास्त तिखट खाणार्‍या खवय्यांसाठी तिथल्या शेफ़ची एक खास तिखट काळसर हिरवी चटणी बाजुला मागवता येते चकटफ़ु. आमचं खाऊन ती उरली की पार्सलमध्ये घरी पण येते.



इतकं सगळं खाउन पोट टम्म फ़ुगलं तरी डेझर्टमेन्युवरचा बदाम, ऑरेंज इसेंसवाला बकलावा साद घालत होता. इथली शेफ़ लाडाने त्याच्याबरोबर व्हॅनिला आइस्र्किम आणि एका चॉकोलेट सॉसची नक्षी काढुन सर्व्ह करते की पोटात आपोआपच जागा तयार होते. आणि हे सगळं खाल्लं की मग जायच्या आधी हातावर खास मोरोक्कोच्या इसेंसचा आपल्याकडे चांदीची अत्तर फ़वारण्याची झारी असते तशाप्रकारच्या झारीतून हातावर रोझ इसेंस मारलं की हाताला खूप छान वास येतो. माझ्या मुलाने तर त्याला ते दोन-तीनदा लावायला लावलं. आपल्याकडचा फ़िंगर बाऊल इथे कुठे दिसत नाही तर निदान याठिकाणी हा इसेंसचा पर्याय आम्हाला आवडला आणि मालकाने सांगितल्याप्रमाणे हा खास मोरोक्कोहुन मागवला आहे.



ही आमची पहिली-वहिली ट्रिप इतकी छान झाली की आम्ही नंतर खूप वेळा गेलो हे सांगणे नलगे. त्यामुळे आता त्यांची शेफ़ आणि मालक आम्हाला चांगलेच ओळखायलाही लागलेत की मागच्यावेळी लॅंब शॅकला शिजायला वेळ लागतो म्हणून आधी फ़ोन करुन सांगितलंत तर मी आधी करायला ठेवेन म्हणून मालकाने खास आवर्जुन सांगितलंही. म्हणजे मी लॅंब खात नाही त्यामुळे माझा पण वेळ वाचतो हे लक्षात आलं का त्याच्या माहित नाही पण सोयीचं होतं.

नंतर एक दोनदा लंच पण ट्राय केला. लंच मेन्यु अगदी आटोपशीर आहे. तजिनी वगैरे नाहीच फ़क्त कबाब, गायरो, सॅंडविच हेच पर्याय आहेत. कबाब भात किंवा कुसकुस सॅलडबरोबर घेता येतात आणि हवं असल्यास त्यात जादा पिटा ब्रेड मागवता येतो. कबाबची चव साधारण आपल्याकडे मिळणार्‍या रेशमी कबाब सारखी आहे पण त्याच्याबरोबर तहिनी सॉस असतो. आणि कुसकुस सॅलड थंड असल्याने काहीवेळा कमी आवडण्याची शक्यता आहे. नेमकं मागच्या लंचच्या वेळी आम्ही बकलावा घ्यायचा म्हटलं तर मागच्याच टेबलावर शेवटचा बकलावा विसावला होता. श्या! पहिल्यांदीच आम्हाला पूर्ण ऑर्डर एकाचवेळी न द्यायचा पश्चाताप झाला. त्यामुळे आता पुन्हा एकदा सगळं साग्रसंगीत जेवायला मोरोक्कोला आपलं ते दार-ए-सलामला जायला हवंय...





तळटीप: आत्ताच दिवाळीचं गोड-धोड खाऊन सुस्तावलेल्या जिव्हांना ही चमचमीत खाद्यमेजवानी नक्की आवडेल या अपेक्षेने निषेधाचे बोर्ड स्विकारण्यात येत आहेत....:)

Thursday, October 27, 2011

दीपावलीच्या हार्दिक शुभेच्छा


गेले काही दिवस स्वत:ला सांगतेय कर ग बाई काही तरी सोय कर यावेळच्या पोस्टची...थोडी वेगळी...पण उहुं...काही डोकच चालत नाही....शुभेच्छा तर द्यायच्या आहेत...यावेळी खरं   तर दसरा झाल्या झाल्याच सासरहून निघालेला फराळ वेळेत आलाय (अर्ध्याहून अधिक संपलाय) ...सगळं आहे फक्त चिवडा मी करणार आहे..म्हणजे केला आहे...कधी नव्हे ते नवरा घरी कंदील करायचं म्हणतोय...पण तोही आज उद्या करून अगदी पाहिलं अभ्यंगस्नान झाल्या झाल्या संध्याकाळ पर्यंत कंदील लटकलाही... बाहेर एक छापील रांगोळी पण काढली...काल खूप पणत्या लावल्या आणि मग एकदाचं डोकं चाललं...
दिवाळीसाठी काय वेगळं पाहिजे अजून...दिवाळीची तयारी, फराळ, आणि यावर्षी वेगळं म्हणजे मी काही न लिहिल्यामुळे बहुदा ब्लॉगवर मागच्या दिवाळीची वर आलेली पोस्ट...हाय टाईम मा.म.......:)


ही दीपावली सर्वांना सुख समाधान आणि आनंदाची जावो हीच ईश्वरचरणी प्रार्थना...


Friday, October 14, 2011

जंबो,मिकी, वन रुकी, कॅलिफ़ोर्निया.....वॅ वॅ वॅ...

आई-बाबा समल हाये समल हाये म्हनुन किती दिवस सांगतात की आपन कॅलिफ़ोर्नियाला जायचं..मला पन ज्यायचं..कॅलिफ़ोर्नियाला जंबोमध्ये जाताता....मला जंबोमध्ये बशायचं..जंबो हॅंगलमध्ये हाये...


किती सकाली उथवलं आईने..ते पन आम्हाला घ्यायला टॅक्सीवाला आला..मला तिथेच उजुन थोला वेल ज्योपायच्यं होतं पन आईने उचललं...जंबो मस्त उलतो पन माज्ये डोले मित्ले वात्तं...

आता दुस्ल्या जंबोमध्ये बशायचं..पन मला पन ती चाकावाली बॅग पायजे बाबा.....बाबा मी तुजा फ़ेंद नाहीये मी आईचा फ़ेंद हाये..ती मला बॅग पकलायला देते....

नाई, हे कॅलिफ़ोर्निया नाहिये...आई आनि बाबा कशाला हसतात? त्यांना माइतेका कॅलिफ़ोर्नियाला वन उकी असते... ती ती लायटनिंग मक्वीन आनि मेटल...ते कुथे हायेत?? ही तर दुसली गाली आनि हॉतेल हाये...

बाबा, तो बघ मिकी....तो मला जवल नको...मला मिनीबलोबल पन फ़ोतो नको...

बाबा मला डम्बोमध्ये बशायचं...बाबा आता आपन ज्यायचं?? कदी येनार नंबर....आई तू पन ये....लुशांकला आजीकले नको.....

मजा आली...मला उजुन बशायचं....आपन हॉतेलमध्ये ज्यायचं का?

बाबा मला पन तुज्याबलोबल ब्लेक फ़ास्टला यायचं....मला वॉफ़ल पायजे....

आई, ती बग वन उकी आनि मेटल पन हाये........बाबा हो आपन कॅलिफ़ोर्नियाला आलो....:) बाबा मला मक्वीनच्या आतमध्ये बशायचं....लेडियेतल स्प्लिंग कुथाय....मग बाबा आपन पलत यायच्यं??



आई मला या गालीत नको....ते आपल्याला कुथे नेनार? हॉलिवुल कशाला? आई स्टाल वॉक कशाला कलायचा?

मला ही पापा नको मला वलन भात पायजे...बाबा, आई म्हंते ती आईस्क्लिम गेनार...तुला पन पायजे का? आईने मला चॉकोलेतचं दिलं.. ते फ़क्त माझ्यासाथी...बाबा आनि आई उजुन दुकानात काय कलतात..मी आजोबांकडे जातो...आजोबा कुथे....मला दिशत नाहीत ते...पुले हायेत का? कुथे गेले सगले??? पार्किंग लॉतमध्ये आमची गाली कुथे?? आई कुथे?? मला आई पाहिजे??? वॅ..........वॅ..............

ही बाई कोन?? ती मला पलत दुकानात कशाला नेते?? वॅ...........वॅ..............

’आलुष, आलुष’ आई ओलत्तेय....ती माजी आई हाये...मला दिशली..तिच्याबलोबल तो पोलीसमामा काय कत्तो???त्या बाईकडे आई पन ललते आनि मी पन....ती बाई थुप चांगली होती आई ललत ललत बाबाला सांगते...आजी आनि आजोबापन आईला काय काय सांगत असतात....आता आई मला न सांगता उचलुनच ल्हाते...तो द्रायव्हल काय तरी घलं दाखवतो पन ही लोकं कत्ती घेऊन बसलीत....आज रातली पिजा खायचा का बाबा?

बाबा पलत कशाला जायचं....पलत जंबो येनाल? आपल्याला घ्यायला? मला मिकीचा बलुन जंबोमध्ये न्यायचा होता..पन ते जंबोमध्ये बलुनला नेत न्हाइत....बाबा आपन कॅलिफ़ोर्नियालाच लाहुया का??

Monday, October 10, 2011

आंखो में जल रहा है क्यों....

कोई ये कैसे बताये के वो तनहा क्यों हैं..

वो जो अपना था, वो किसी और का क्यों हैं..

यही दुनिया है तो फ़िर ऐसि ये दुनिया क्यों हैं..

यही होता है तो आखिर यही होता क्यों हैं.....



भावनांचा कल्लोळ व्ह्यायचं एक वय असतं आणि त्या वयात ते सगळं नीट समजतही नसतं...अशा वेळी एक मित्र लागतो....या भावनांना वाट करून द्यायला आणि त्याच वेळी तो सारा कल्लोळ शांत करायला...माझा आणि माझ्या सारख्या अनेक मित्र मैत्रिणीचा त्याच्यापेक्षा वयाने बराच मोठा असलेला मित्र.....त्याला एकेरीने हाक मारायची सवलत आम्हाला त्याच्या गाण्यांनी दिली....लोक त्या गाण्यांना गझल म्हणतात आमच्यासाठी मात्र तो आणि त्याची गाणी म्हणजे एक मोठाच आधार ....भावनांना वाट करून द्यायला...त्या समजून घ्यायला...

तू अपने दिल की जवां धडकनों को गीन के बता

मेरी तरह तेरा दिल बेकरार है के नहीं........

हे ऐकलं की वाटतं आपल्यासारखंच कासावीस कुणीतरी होतंय...त्याच्या गाण्यातलं मार्दव, आवाजातला तलमपणा आपल्यालाही हळवं करतो...

"क्या गम है जिस को छिपा रहे हो", असं त्याने म्हटलं की आपण खोटं हसुन आणून साजरे केलेले क्षण आठवतात....आपल्याला मानसिक आधार द्यायला त्याची गाणी पुरेशी असतात म्हटलं तर वावगं ठरु नये..तसंही विश्वासाने सगळं सर्वांना सांगायलाच हवं का?

"जिंदगी धूप तुम घना छाया" आणि "जग ने छिना मुझसे मुझे जो भी लगा प्यारा" हे सांगायला तोच हवा.....

....त्यासाठी आपण प्रेमातच पडायला हवं असं नाही..त्या अडनिड्या वयात काय आवडेल आणि ते आपल्यापासुन हिरावेल काही निश्चित नसतं..पण त्या भावनेला या मित्राच्या शब्दाने दिलेला आधार मात्र सच्चा असतो....

पण मग अचानक " जानेवालों के लिए दिल नहीं तोडा करते...वक्त की शाख से लम्हें नहीं जोडा करते..." असं का बरं म्हटलं त्याने.....माहित नाही हे लम्हे जोडना वगैरे होतं का?? पण आजची बातमी वाचुन माझं मात्र एक फ़ार फ़ार जुना मित्र, नेहमी भावनिक बळ द्यायला ज्याचा आवाज ऐकायची सवय होती तो गेला..शरीराने...त्याच्या गाण्याचा आधार इथेच तसाच ठेऊन.......त्याच्यासाठी हळवं व्ह्यायलाही त्याचेच शब्द लागतात....डोळ्यांना धार लागलीय हे लिहितानाही...

"आखों मे जल रहा है क्यों बुझता नहीं धुआं...

उठता तो है घटासा पर बरसता नहीं धुआं......."

आजकाल माझ्या मुलांना खेळताना पाहताना त्याच्या सहधर्मचारिणीबरोबरचं एक गाणं कायम मनात वाजायचं...

"ये दौलत भी लेलो, ये शोहरत भी लेलो

भले छीनलो मुझसे मेरी जवानी

मगर मुझको लौटादो बचपन का सावन

वो कागज की कश्ती वो बारीश का पानी.........."


मित्रा, कसं काय जमतं रे तुला वयाच्या प्रत्येक वळणावर खंबीरपणे साथ द्यायला...खरंच सांगते, मला नाही वाटत माझ्या या मित्राला मी भूतकाळात संबोधणार आहे...कारण मला खात्री आहे त्याच्या गाण्यांनी जितका माझ्या भूतकाळाला आधार दिला, तितकाच तो माझ्या वर्तमानाला आहे आणि भविष्यालाही राहील.......आणि माझ्यासारखेच त्याचे अनेक मित्र-मैत्रीणी हे नक्कीच मान्य करतील.....

Tuesday, October 4, 2011

भोर


बाजूच्या बिल्डींगमध्ये तळाला राहणाऱ्या एका जोडप्याकडे एक काळाभोर कुत्रा आहे...काळाभोर म्हणजे इतका भोर की एक पांढरा केस निघाला तरी पैसा वापस...म्हणायला आम्ही त्या जोडप्याशी तोंडभरून हसतो. त्या दिवशी चक्क दोघं (फॉर चेंज कुत्र्याविना) रोज गार्डनमध्ये गेलो होतो तिथं  हातात हात घालून दिसले. 'मध्ये मध्ये कुत्र्याशिवाय पण फिरत जा ...एकत्र , हातात हात घालून छान दिसता' असं सांगावसं पण वाटलं होतं पण  तेव्हा सरळ  "मौसम" (पिक्चर नाही..आपल वेदर) या  विषयावर  चर्चा  केली..आणि त्यात त्याने आजचा (म्हणजे  ते भेटले तो ) शेवटचा चांगला दिवस म्हणून बातमीपण दिली त्यामुळे गुलाब पाहून बाहेर पडलो होतो तो चांगला झालेला मूड पण अंधारला...
अंधाराला तो असा की आता ही पोस्ट लिहेपर्यंत अंधारूनच आहे...(मनात नाही बाहेर...खर खर...) त्याचे दुष्परिणाम आजकाल लगेच सर्दी आणि खोकल्याच्या रूपाने बाहेरही पडतात...पण तरी आज जरा हिय्या करून थोड बर वाटावं म्हणून जिममधल्या यंत्रांना व्यायाम द्यायचं ठरवत होते...आधी इतकी मोठी दरी झालीय की एक एक गात्र जागं करेपर्यंत बराच वेळ गेला...शेवटी एकदाचे शूज बाहेर काढले तोच तो काळभोर..त्याला नुस्त "भोर" म्हटलं तर बर...
खिडकीतून खाली पाहिलं तर भोर मोकाट दिसला...आणि त्याच्या दोन मिंट मागे मालक  हातात पट्टा घेऊन....भोरला मी जाम टरकून आहे आणि हे त्याच्या मालकाला स्वच्छ सांगितलंही आहे..आणि त्याला मान देऊन मी कधी काळी दिसले तर तो भोरला लगेच पट्ट्यात टाकतोही..(आणि मनात या भागूबाईला भरपूर हसतही असेल..हसो...हसतील त्याचे दात दिसतील..)
खर म्हणजे ऑफिशीयली  आमच्याकडे कुत्रा पट्टा काढून फिरवायला बंदी आहे पण कधी कधी काही लोक अशी कुत्र्याच्या आसपास असताना सोडतात त्यांना...(आणि आमच्यासारख्यांना टरकवतात ) 
आता  भोर समोर आहे तरी यावेळी खाली उतरा, पळापळी..त्याच्या मालकाला त्याला बांधायला लावा इतकी सगळी डोकेफोडी करण्यापेक्षा मी सरळ पुन्हा सगळ्या गात्रांना स्लीप मोडमध्ये टाकून (खर ती आधीच गेली होती वाटतं)  तो वेळ एक ब्लॉग पोस्ट टायपून वेळेचा सदुपयोग करतेय...काही नाही तर थोडा बोटांचा व्यायाम...:)