फ़ुलोरा...कोणास ठाऊक कसा..

लहान मुलं भेदरली की सशासारखी दिसतात आणि खेळत असली तरी पिंटुकल्या सशासारखीच..तशी सशासारखी भित्री भागुबाई तर असतातच म्हणा आणि त्यातुन आई नावाचं कवच सगळ्याच भितीपासून आपलं संरक्षण करेल असा एक आत्मविश्वास असतो या वयात. असे हे आपले पिंटुकले ससे, मनावर दगड ठेऊन आपण त्यांना पाळणाघर, शिशुवर्ग इ.मध्ये पाठवतो..अशा पिंटुकल्यांसाठीच हे गाणं आहे हे, आज ही पोस्ट लिहिताना अचानक उमगलं..नाहीतर लहान असताना या गाण्यावर नाच चांगला व्हायचा म्हणून बर्‍याचदा निवडलं जायचं..
आमचा ससुल्या आता धीटपणे पाळणाघरात राहतो म्हणून तो परत आला की त्याच्यासाठी हे गाणं म्हणते शिवाय आता येऊ घातलेल्या इस्टरच्या मुहुर्तावर बाजारात सगळीकडे ससुले दिसू लागलेत म्हणून या महिन्यात जमतील तितक्या ससुल्याच्या आठवणी काढल्या जातील.....
कधीतरी मोठा झाल्यावर तोही ही गाणी गाऊन दाखवेल या आशेने आजकालची गाणी असतात...पण अर्थात एकतर परदेश त्यामुळे नाही तरी सारखं सारखं पु.ल. ऐकते त्यावेळी वाटतं त्या शंकर्‍यासारखं मेरी जिंदगी में मुहब्बत का सारखं काहीतरी बरळेल आणि त्यावेळी कदाचित ती पण गम्मतच वाटेल असो...सध्या तरी आपणंच गाणी म्हणणं हेच सुरू आहे...हे गाणं कुणी लिहिलंय ते माहित नाही आणि चाल शाळेतल्या कुठल्याही कवितेसारखीच..मायाजालावर व्हिडीओपण आहे...

कोणास ठाऊक कसा पण सिनेमात गेला ससा
सशाने हलविले कान घेतली सुंदर तान
दिग्दर्शक म्हणाला वाह वाह
ससा म्हणाला चहा हवा.

कोणास ठाऊक कसा पण सर्कशीत गेला ससा
सशाने मारली उडी भरभर चढला शिडी
विदुषक म्हणाला छान छान
ससा म्हणाल काढ पान.

कोणास ठाऊक कसा पण शाळेत गेला ससा
सशाने म्हटले पाढे घडघड वाचले धडे
गुरुजी म्हणाले शाबास
ससा म्हणाला करा पास.