एक दिवस नेटोपासाचा....

खेकडेगिरी झाली आता हा नेटोपास म्हणजे काय प्रकार आहे बुवा? तर संधी सोडवा हे जे काही शाळेत आपण करायचो त्याप्रमाणे नेट + उपास असं म्हणजे "नेटोपास" की नेटुपास??. जाऊदे साध्या सरळ सोप्या शब्दात एक दिवस नेट बंद. बंद म्हणजे संपुर्ण बंद. जे जे काही नेट वापरुन आपण करतो ते सर्व एका दिवसासाठी बंद. थोडक्यात मायाजालात एक दिवसासाठी गुरफ़टायचं नाही.
आता हा जो रविवार गेला त्यादिवशी मी खास हा एक दिवसाचा नेटोपास केला होता. कारण असं काहीच नाही. तसं बरीच वर्षे म्हणजे अमेरिकेत आल्यापासुनचा जवळजवळ सगळाच काळ आपण मायाजालात पुरते गुरफ़टलोय हे लक्षात आलं होतं पण त्याला काही इलाज नाही असं वाटत होतं. म्हणजे अगदी मायदेशातले चित्रपट, बॅंकेचे व्यवहार, कामासाठी करावी लागणारी प्रवासाची रिझर्वेशन्स, जुन्या मित्र-मैत्रीणींबरोबर संपर्क सगळं कसं एका ब्राउजरवर गेलं की खतम... त्यामुळे आपण हळूहळू याचे व्यसनी होतोय हे मान्य केलं नव्हतं. शिवाय मुख्य म्हणजे त्याला काही पर्यायच नाही हेच मनात ठसलं होतं.रोज उठलं की आंघोळ करून देवाला पाया पडायच्या संस्कृतीतले आपण आजकाल पहिलं लॅपटॉप चालु करून बातम्या, मेल नाहीतर असेच काही उद्योग करतोय यात काही गैर आहे असंही वाटलं नव्हतं. अर्थात गैर आहे का हा दुसरा मुद्दा पण हेच काही जग नव्हे याची जाणीव आताशा जास्त होऊ लागलीय.
भांडणं करणं आणि रुसवे-फ़ुगवे हे नवरा-बायकोच्या आयुष्यातलं एक अविभाज्य अंग आहे हे मान्य पण आताशा बर्‍याच भांडणाच्या मुळाशी हे मायाजालात गुरफ़टणं कारणीभूत आहे असंही लक्षात आलं. शिवाय पुर्वी सारखं आता फ़क्त आपले आपण नसतो.आणखी एका जीवाला आपण या जगात आणलंय तर त्याचं दाणा-पाणी सोडूनही बर्‍याच गोष्टी आहेत ज्याकडे जास्त लक्ष दिलं पाहिजे आणि त्यासाठी मुळात आपण उपलब्ध असलं पाहिजे. बघावं तेव्हा आपण नेटवर खिळलोय हेही चांगलं नाही. म्हणून मग एक सुरुवात म्हणून हा प्रयोग खास रविवारी केला. एकतर सुट्टीचा वार म्हणजे तसं मागे कुठला वाघ लागला नाहीये. काही कामं थोडी निवांत केली तरी चालणारेत.
आता एक दिवसाचं मायाजालात गुरफ़टायचं नाही म्हणजे काय मग लॅपटॉपच कशाला चालु करा (आणि मोहात पडा एकतर वायरलेस कनेक्शन म्हणजे अस्तनीतला निखारा) म्हणून मग एक दिवस लॅपटॉपकडे पाहिलंच नाही.नेमकी खेकडेगिरीवर शनिवार-रविवारी वाचलेल्या प्रतिक्रिया असतील त्यांचाही मोह नको.मस्त सगळा वेळ घर, मुल आणि अशाच गोष्टींसाठी दिला. तरी नंतर दुपारनंतर कासावीस व्हायला झालं. काही नाही तर निदान आय-पॉडतरी चालु करुया असं वाटलं म्हणून मग तो मोह टाळण्यासाठी बर्‍याच दिवसांनी एकटी स्वतःसाठी वाचनालयात गेले.
अर्थात तिथेही नेटची सोय आहे पण आपल्याला तो विभाग माहितच नाही असं उगाच स्वतःलाच दाखवलं. खरं म्हणजे या भागात आल्यापासुन मी या वाचनालयाच्या फ़क्त बालविभागालाच जास्त भेट दिली आहे. आज तशीही एकटीच आले होते म्हणून जरा एक मोठ्यांच्या विभागाचाही रिव्ह्यु केला. खरंच खूप छान आहे यांचं कलेक्शन. C.D. section मध्ये भारतीय प्रवर्गात पं. रविशंकर आणि इतर क्लासिकल सी.डी पण आहेत शिवाय पुस्तकांबद्द्ल काय बोलावं. अगदी नवी पुस्तकं सुरुवातीलाच मांडून ठेवलीत. त्यातून एक पुस्तकही घेतलं.आणि तिथेच एका सोफ़्यावर बसून अर्धा-एक तास निवांत वाचत बसले. त्या पुस्तकाबद्द्ल पण जमलं तर लिहिन. सध्या फ़क्त नाव लिहिते my prison, my home काय योगायोग आहे. पण अर्थात याचा विषय वेगळा आहे. इथे होम हे तिच्या स्वदेशाबद्द्ल आहे. असो..मी खरंतर नाव वाचुन उचललंय आणि मग वाचायला बसले तेव्हा आवडलं म्हणून घेतलंय. आता किती सातत्याने वाचायला जमतंय देव जाणे. खरंतर कदाचित अजून बराच वेळ वाचत बसले असते पण घड्याळाकडे लक्ष गेलं तेव्हा म्हटलं लेकाची उठायची वेळ झाली असेल आणि बाबाला सुचनाही जास्त दिल्या नाहीयेत त्यापेक्षा गेलेलं बरं.
निघताना लक्षात आलं की छान सुर्यप्रकाश पडलाय त्यामुळे मग घरी आल्यावर पुन्हा लेकाला घेऊन बाहेर पडलो. बरेच दिवस झाले त्याला पावसाळी बुट घ्यायचे होते त्यानिमित्ताने बरीच सटरफ़टर खरेदी करून अंधार पडल्यावर घरी आलो.
रात्रीची जेवणं उरकून मुलगा झोपल्यावर पुन्हा तोच नेटचा भुंगा डोकं पोखरत होता पण यावेळी आय-पॉडवर पु.ल.ची "नवे ग्रहयोग" ऐकत बसले. तसंही जवळजवळ रोज रात्री मी पु.ल. ऐकते. झोपायच्या थोडा वेळ आधी थोडं हलकंही वाटतं आणि काहीवेळा दिवसभर काही ऐकणं झालं नसलं की मग मला हेच बरं वाटतं.
सरतेशेवटी सोमवारी उठल्यावर मात्र बास झालं चला सोडुया आता उपास असं म्हणत होते असं म्हणून एकदाची मेलबॉक्स उघडली आणि गुगलबाबांनी नेमकी साइन इन करता करता लगेच टिप दिली, If you have forgotten password for this email id, do you remember we can send it to *****@***.com?? Gosh!!! मी म्हटलं यालाही कळलं की काय काल एका माणसाचा नेटोपास होता म्हणून....