खेकडेगिरी

बरेच दिवसांपासून आमची शेजारीण साशा तिची बोट पाहायला जाऊया म्हणत होती. या ना त्या कारणाने ते जमलं नव्हतं पण दोनेक आठवड्यापुर्वी तिच्या बोटीला गिर्‍हाइक आलं आणि मग तिनं पुन्हा एकदा तो विषय काढला. खरं तर माझ्या नवर्‍याला का कुणास ठाऊक थोडं विचित्र वाटत होतं अर्थात त्याला कुणामध्ये मिसळायला माझ्यापेक्षा जास्त वेळ लागतो त्यामुळे ते साहजिकच होतं म्हणा पण त्यादिवशी जेव्हा ती म्हणाली की आपण बोटीवर जाऊ आणि थोडे खेकडे पकडू म्हणजे थोडक्यात lets go crabbing.. हा निरोप नवर्‍याला दिला आणि मग मात्र "अरे चला चला.. लवकर जाऊया" असं लगेचच चालु झालं. शेवटी मागच्या रविवारी आमची वरात पॅसिफ़िक कोस्टच्या न्यु पोर्ट बंदराकडे निघाली.

आम्हाला साधारण तीनेक तास ड्राइव्ह अंतरावर हे बंदर आहे आणि आमच्या गाईड साशाने आम्हाला येताना आणि जाताना वेगवेगळ्या रस्त्याने नेलं. याआधीही मी तिच्याबरोबर एक-दोन जवळच्या ठिकाणी गेलेय आणि हिला या भागाची खूप छान माहिती आहे हे माहित झालं होतं त्यामुळे तिच्याबरोबर जाताना GPS चक्क काढुन ठेवायचं आणि डोळ्यांना सृष्टीसौंदर्य पाहायला तयार ठेवायचं बास.....
न्यु पोर्टला जाताना आम्ही कोर्व्हेलिसवरून गेलो आणि येताना पॅसिफ़िक कोस्टच्या सिनिक बायवे वरून सगळे फ़्री वे टाळून आलो. दोन्ही रस्त्यांनी जाताना वेगळाच नजारा होता.जाताना दोन्ही बाजुला मोकळ्या शेती आणि मध्येच वळणावळणांच्या दुतर्फ़ा उंचच उंच देवदारांच्या रांगा, थोडावेळ देवदारांनीच गच्च भरलेले डोंगर अशी डोळ्यांचे पारणे फ़िटतील अशी सौंदर्यस्थळं होती. शिवाय आमच्या नशीबाने लख्ख सुर्यप्रकाशामुळे तो टिपिकल इथल्या थंडीचा पावसाळी फ़िल नव्हता आणि बाहेरही प्रसन्न वाटत होतं. आणि परत येतानाच्या रस्त्याचं तर मी शब्दात वर्णनच करू शकणार नाही. डावीकडे दिसणारा प्रशांत महासागर आणि वरखाली होत जाणार्‍या रस्त्यांमुळे मध्ये समोर येणारा दर्या आणि क्षितिज एकाच रेषेवर असं फ़ार छान दृष्य दिसे. या रस्त्यावर अर्धाअधिक वेळ प्रशांत महासागराला लागुनचा रस्ता म्हणजे हवाई बेटांमधील मौईतलं लनाईला गेलेलो त्याचीच आठवण व्हावी. अर्थात दोन्हीकडे महासागर तोच आहे त्यामुळेही का माहित नाही पण पुन्हा एकदा पॅसिफ़िक कोस्टने वेड लावलं..
साधारण साडे-अकरा वाजता आम्ही बंदरावर पोहोचलो म्हणजे आधी ठरवलेल्या वेळेच्या किमान एक तास उशीरा...म्हणजे तसं फ़िरायला जाताना त्यातही समुद्रकिनारी जायचं तर वेळेचं काय? पण आमच्या साशा गाईडचं खेकड्यांचं गणित होतं त्यासाठी ते आवश्यक होतं. कारण भरतीचं पाणी खाडीत शिरतं त्याने आत आलेले खेकडे ओहोटीबरोबर परत आत जातात त्यामुळे या मधल्या वेळातच त्यांना टपकावणे आणि मग मटकावणे यासाठी आज तरी आम्हाला ती वेळ साधायची होती. अर्थातच लेट्स ब्लेम इट ऑन आरुष म्हणून आम्ही आमच्या उशीरा निघण्याचं कारण त्याच्यावर ढकललं पण अधिक वेळ न दवडता गाड्या पार्क करुन लगेच इथे तिथे न बघत बसता माझा नवरा आणि साशा तिच्या बोटीकडे पळालेच. तिने खेकड्यांसाठी लावायला आधीच कोंबडीचं पॅकेट घेऊन ठेवलं होतं. त्यातलं थोडं चिकन एका हुकला अडकवुन मग तो संपुर्ण पिंजरा तिची बोट जिथे लावली होती त्याच्याच आसपासच्या पाण्यात ढकलुन ती दोघं इतर सामान उतरवायच्या तयारीला लागले. आरुषही गाडीतली त्याची छोटी झोप पुर्ण झाल्याने उठला होता त्यामुळे मग सर्वच बोटीत बसायला नि बंदर पाहायला निवांत झालो.

आता विकली गेल्याने बोट फ़क्त पाहाणारच होतो पण मुख्य डोळा खेकड्यांवर होता त्यामुळे सुरूवातीला थोडंफ़ार बंदर फ़िरलो, तिची बोटही आतुन पाहिली पण लक्ष मात्र ध्येयाकडे तसं खेकड्याकडे म्हणून शेवटी तिने एकदा तो पिंजरा काढुन पाहिला तर बर्‍यापैकी चिकन गायब होती पण जाल्यात मासली काय गावली नव्हती...अरारा....मग तो गळ बाहेरच्या बाजुने लटकावला होता त्याऐवजी आतल्या बाजुने लटकवुन मागच्या वेळी टाकला होता त्या बाजुला न टाकता जरा उजवीकडच्या अंगाने टाकुया असं ठरवुन पुन्हा पिंजरा आत ढकलला.साशाला मात्र बहुतेक उशीरा आलो असं वाटायला लागलं पण आम्ही काय तसेही नवशिकेच त्यामुळे वाट पाहात होतो.मग लेकाला करमेना म्हणून नवरा त्याला फ़िरायला घेऊन गेला आणि मला पण नुसतं पाहात बसून कंटाळा आला तसा मी तिला पुन्हा एकदा पिंजरा पाहायची गळ घातली..तिनेही काढुन पाहिला तर मी तर उड्याच मारायला लागले आणि आतापर्यंत बर्‍याचदा खेकडे पकडले असले तरी तिही जाम खूश झाली. चक्क मोठ्ठे दोन काळे ढोण खेकडे गळाला म्हणजे आपलं ते पिंजर्‍याला लागले होते.

आणि ही शूर बाई त्यात हात घालुन बिनधास्त त्यांना काढत होती. परत मला त्यातून नर मादी कशी ओळखायची हेही शिकवलं.मी पहिले तिला थांबुन फ़ोटो काढुन घेतले कारण मला माहित होतं इथल्या नियमात बसले नाही तर ती त्यांना सोडून देणार आणि मग परत नाही मिळाले तर निदान फ़ोटोत तरी असुदे.
जर तुम्ही discovery वरची deadliest catch series पाहिली असेल तर तुम्हाला मोठ्या प्रमाणावर खेकडे कसे पकडतात हे साधारण माहित असेल आमची पद्धत साधारण तशीच पण जरा लो स्केलवरची म्हणायला हरकत नाही.तर हे आम्ही पहिले-वहिले पकडलेले dungenes crabs. पाठीच्या बाजुला पाहिलं तर जो त्रिकोण दिसतो तो नराच्या बाबतीत मादीपेक्षा छोटा असतो. आणि इथल्या कायद्याप्रमाणे तुम्ही एक विशिष्ट वाढ झालेले फ़क्त नरच आपल्याबरोबर पकडून नेऊ शकतात आणि त्यासाठी तुमच्याकडे शेलफ़िश साठीचं लायसन्स हवं (आता अर्थातच साशाकडे ते आहे)

ढोबळ मानाने फ़ोटोत दाखवलंय तसं खेकड्याच्या पाठीच्या भागातला सर्वात जास्त लांबीचा भाग एका डॉलरच्या नोटेच्या मापाइतकातरी पाहिजे. लहान असल्यास त्या खेकड्याला पुर्ण वाढ होण्यासाठी परत पाण्यात इमानेइतबारे सोडायचं. इथे सगळी लोकं हे सर्व नियम कटाक्षाने पाळतात. आता आम्ही वर पकडलेल्या दोन खेकड्यांपैकी एक थोडा कमी वाढीचा निघाल्याने वाचला पण हा पहिला मोठा मात्र आमचा हक्काचा आइसबॉक्समध्ये घातला.
आता या खेकडेगिरीत जरा जास्त रस आला म्हणून मग परत आधीच्या लकी जागेतच आमचा पिंजरा टाकुन पाहिला.तेवढ्यात लेकाल घेऊन नवरा आला आणि लक्षात आलं अरे याने काही पाहिलंच नाही मग त्याला बिचार्‍याला तो आइसबॉक्समध्ये चालणारा खेकडा दाखवला. मला परत पिंजरा पाहायचा आहे अशी त्यानेही गळ घातल्यामुळे त्यालाच म्हटलं बघ आताच टाकलाय तर काही लागलंय का तर ती जागा बहुतेक खरंच लकी होती. यावेळी तर तीन-चार खेकडे बसले होते. त्यातला एक हमखास लहान असणार म्हणून आधीच टाकला आणि दोघांची मापं घेतली तर एक थोडा कमी मापाचा निघाला मग हो नाही करता त्यालाही सोडलं आणि एक आमच्या पदरात पडला.

त्यानंतर अजुन एक खेकडाही मापाचा मिळाला. हळूहळू ओहोटी चालु झाली असणार आणि आमची जेवणं खावणं होऊन दुपारही टळत आलेली. आता आवरतं घेतलं पण अख्खा रस्ता आमच्या खेकडेगिरीच्या गोष्टी चालु होत्या. शिवाय परत जातानाच समुद्रकिनार्‍यालगतचा रस्ता डोळे सुखावत होता.
दुस‍र्याच दिवशी मला साशाने मेलवरुन खेकडे शिजवल्याचं कळवलं आणि ती नेहमी खाते म्हणून सर्वच आम्हाला देत होती पण थोडे मी तिला ठेवले.

माझ्या आईचा चिंबोर्‍याचा रस्सा माझ्यापेक्षा जास्त माझा नवराच आठवत होता पण यावेळी मला तो करता येत नसल्यामुळे किंवा असंच अमेरिकन पद्धतीने म्हणजे साध्या सरळ भाषेत उकडवलेलेच खाऊया असं ठरवलं.याला तिखट आवडतं म्हणून फ़क्त त्याच्यासाठी लाल मिरचीचा ठेचा बाजुला घेतला. खरं सांगते एवढं कष्ट करून, वाटणं घाटणं करुन वेळ घालवण्यापेक्षा असे खेकडेगिरी करून आणलेले खेकडे सरळ असेच शिजवुन खावेत.

अहाहा काय ते लुसलुशीत मांस आणि काय त्याची चव. I can say this was the best crabbing and the best crabs I ever had...Photos speak better than words..Enjoy!!!!!









तळटीप:
कधीपासुन crabbing साठी पर्यायी शब्द शोधतेय पण इंग्रजीत जशी to लावुन कुठल्याही शब्दाचं क्रियापद बनवायची फ़ॅशन आहे तसं आपल्याकडे नाही म्हणून वेळ गेला थोडा पण तरी ज्यांना नसेल कळलं त्यांच्यासाठी खेकडेगिरी म्हणजे शुद्ध भाषेत समुद्र किंवा खाडी (किंवा जिथे मिळतील तिथे) जाऊन खेकडे पकडणे..