गाणी आणि आठवणी १४ - तू न जाने आसपास है खुदा

खरंय  न कधी डोळ्यापुढे आसवांच धुकं दाटलं की  थोडा वेळ मान खाली घालून विचार केला की  सगळ्यात पहिले काय जाणवतं? आहे ही  परिस्थिती बदलायची तर आपलं आपल्यालाच सज्ज व्हायला हवं. आपण फक्त हिम्मत धरून मार्गक्रमण करावं बाकी सगळं कर्ता करवित्याकडे सोडावं. तो असेलच कुठेतरी त्या एका forwarded मेलमधल्या गोष्टीत म्हटलंय तस I was carrying you म्हणणारा. 

असाच काही विचार करत असताना एक सुफिया सूर आणि त्याच्या साथीला एक मधाळ आणि प्रेमळ सूर कानावर पडतो 

धुंदला जाए जो मन कही इक पण को तू नजर झुका 

झुक जाए सर जहान वही मिलता है रब का रास्ता 

खर तर कुठल्याच प्रकारच्या गाण्याची मला अलर्जी वगैरे नाहीये पण राहत फ़तेह अलीबद्दलचा माझा अभ्यास अंमळ कमीच आहे. हे गाणं तर सुरुवातीला मला कैलाश खेरचं वाटलं होतं. कदाचीत त्याच्या आवाजात पण ऐकायला भावलं असतं म्हणूनही असेल. 

खुद पे डाल तू नजर, हालातों से हार कर कहां चल रे ? 

म्हटलं  तर रोखठोक सवाल. है कोई जवाब?

पण मग पुढचं, 

तो  खुद तेरे ख्वाबोंके रंग मे, तू अपने जहान को भी रंग दे 

के चलता हू मै तेरे संग मै 

हो शाम भी तो क्या जब होगा अंधेरा तब पायेगा दर मेरा 

उस दर पे फिर होगी तेरी सुबह 

हे अगदी हवंहवंसं स्वप्न किंवा आशा. 

हे आणि पुढचं 

मीट जाते है सबके निशान बस एक वो मिटता नही …. तू न जाने आसपास है खुदा 

शेवटची ओळ मला तृप्तीच्या क्षणाला नेते आणि एक ड्युएट ऐकणं सार्थकी लागतं. हे पूर्ण गाणं  ऐकून झाल्यावर आपण सुरात न्हाऊन निघालो असतोच पण आपलं मनही बरंच हलकं झालेलं असतं. 

मूळ गाणं इकडे आहे