त्याचे खादाडी प्रयोग......

आजकाल मुलांना शिंगं फ़ुटण्याचं वय बहुधा वय वर्षे दोनवर आलेलं दिसतंय...एक म्हणजे तेव्हा बाळ आपल्या पायावर उभं असतं....(हा शब्दशः अर्थ...उगाच नाहीतर बाळमजुरीचा आरोप या पोस्टवरुन सिद्ध होऊन मी आणि माझा ब्लॉग तुरुंगात नको जायला...) आमच्याकडे तर बाळ (आता खरं तर बाळ नकोच म्हणायला पण...) उभं राहिल्यानंतर नेक्श्टव्या श्टेपला धावायलाच लागलं...(आणि मग त्याच्यामागे धावुन माझं वजन कमी झालं....इति अर्थातच अर्धांग..) हम्म, तर कुठे होतो आपण??हे धावरं किंवा चालणारं बाळ आपल्या पावलांनी जग जरा जास्तच उघड्या डोळ्यांनी पाहायला सुरु करतं..पायासारखंच थोडं-फ़ार तोंडानेही सहकार्य द्यायला सुरु केलं असतं म्हणजे बोबलं बोबलं पण जास्त शब्द असतात आणि नसले तरी अडत नाही कारण नवे जमतील ते शब्द तयार करुन आई-बाबांना "समानार्थी शब्द शोधा"चं कोडं घालुन नाही कळलं तर शेवटचं रडायचं अस्त्र उगारायचं कळलेलं असतंच..
आता शब्दांवरुन विषय निघालाच आहे तर सांगुनच टाकते "चीची" सगळ्यांना आठवत असेलच त्यानंतर नेमकी आवडली ती चपाती (आणि त्याच्या आईला ती येत नाही हे कर्म असो..त्यावर रडण्याची जाहिर पोस्ट झाली आहेच....पण दुखरी नस आहे ती..) आणि नशिबाने जगप्रसिद्ध "पापा" म्हणजे चपाती आणि "ममं" म्हणजे वरण-भात/खिचडी असल्याने आम्हालाही शिकवणं, कळणं कठिण गेली नाही पण दोन शब्द एकदम बोलायची सुरुवात जेव्हा "चीची पापा" ने झाली तेव्हा मात्र हा योगायोग नव्हे असं मला उगाच वाटलं...आता निदान काय हवं हा प्रश्न नव्हता..आणि चीची पापा हे कॉंबिनेशन काही वाईटही नाही...
चीची असताना आमच्या घरी माझी आई होती आणि आईला काचेच्या पेल्यात पाणी प्यायला आवडत नाही म्हणून खास स्टीलचा पेला देते. तो नेहमी दिसला की आजी आजी म्हणताना आजी जेव्हा परत तिच्या घरी गेली तेव्हा लेकाने पाण्यालाच सरळ आजी म्हणायला सुरुवात केली..फ़क्त नुस्तं आजी न म्हणता तो "आ आजी" असं म्हणतो आणि आजीचा फ़ोटो दाखवला की "आजी"..सुरुवातीला मला कळलं नव्हतं ’ये आ आजी क्या है?’ पण ते मला कळेल याची सोय अर्थातच पठ्ठ्याने केली..

आधी आवडलेल्या पापा नंतर ’पा’ या शब्दाचा उपयोग अगदी सढळपणे दिसायला लागला...एकदा मी पापड तळले होते आणि नवर्‍याला पापड देताना अर्थातच करर्म-कुरर्मचा(र चा पाय कसा मोडतात??? बरहा वालो जागो मेरे लिए) लळा त्यालाही लागणं साहजिकच होतं..मग दोन दिवसांनी स्वतःच फ़र्माइश केली ’पाप्र’ असं काहीतरी बरळून...खरं म्हणजे मला कळलं होतं की पाप"ड" मागतोय पण मी कसली ताकास तूर लागु देते???
पाप्रं झाल्यानंतर दुसरं फ़ेवरिट फ़ुड म्हणजे इथे ज्या त्या बाळांना दिले जाणारे चिरिओज..गोल गोल आकार आणि हातातही पकडता येतात म्हणून सगळ्याच मुलांना आवडतात..(त्यातला अगोड प्रकार दिलेला चांगला कारण ते फ़क्त ओट्सचे असतात..) आणि याचं पाकिट असतं फ़्रिजच्या वरती म्हणून बोलता येत नव्हतं तोवर फ़्रिजकडे नेऊन बोट दाखवता दाखवता एक दिवस त्याच त्या वरच्या ’पा’ चा आधार घेऊन चक्क एक नवाच शब्द ऐकु आला "पापुपा". अरे म्हणजे चिरिओज आणि पापुपा, काही संबंध पण काही नाही आता पापुपा म्हटलं की आम्ही मुकाट्याने चिरिओज देतो नव्हे एकमेकांना सांगतानाही त्याला पापुपा दे असंही म्हणतो...आणि त्यानंतर अर्थातच "चीची पापुपा" हे कॉम्बो मागितलं हे ही गोष्ट चाणाक्ष वाचकांच्या लक्षात आली असेलच..

तसंच एक दिवस कधीतरी "पावो" आला..म्हणजे पाव हे माझ्याच काय चा.वा.च्या धेन्यातबी आलं असलच...मला ते पावो ऐकायला इतकं गोड वाटतं नं की त्याला खरं म्हणजे पावो द्यायला आवडत नसला तरी ऐकायला मात्र नेहमीच आवडतं....मग द्यायची वेळ आलीच की पावोला थोडा जॅम लावुन देते..नशीबाने त्यासाठी अजुन नवा शब्द शोधला नाहीये..सरळ फ़्रीज उघडून दारातल्या बाटलीकडे बोट दाखवलं की न बोलता काम होतं...
आज असंच पावो-जॅम दिला आणि त्याचं माझ्याकडे लक्ष नाही म्हणून थोडी इतर कामं केली..

त्याआधी पापुपा पण मागुन घेतले होते म्हणजे खादीच्या चळवळीत बराच वेळ जाणार म्हणून निवांत होते तर साहेब माझ्याकडे ते सॅंडविच घेऊन आले आणि पापुपा पापुपाचा गजर सुरू..खरं तर ताटात पापुपा होते पण नंतर नीट पाहिलं तर साहेबांनी आधीच सॅंडविच उघडून त्यात पापुपा घालुन स्वतःचीच एक नवी डिश बनवुन मला दाखवायला आणली होती..इतके दिवस जेवताना पाण्यात चपाती घाल, दुधात पापुपा किंवा ममं घाल अशा प्रकारचे उद्योग पाहात होते पण आज मात्र त्याचं स्वतःचच कॉम्बो पाहुन मला मात्र कुठेतरी वाटायला लागलंय थोडं मोठं झाल्यावर हे पोरगं माझं स्वयंपाकघरातलं ओझं हलकं करणार बहुधा...