एक सो एक किनारे किनारे

मला वाटतं आपल्यापैकी प्रत्येकजण सध्या "भय इथले संपत नाही" अशा अवस्थेतून जात आहे. वरवरून कितीही रोजची कामं करत असलो तरी "हे" संपणार कधी याचा विचार डोकवून जाणारच. कदाचीत ही फक्त सुरुवात असेल किंवा हे सगळं एका चांगल्या वळणावर संपायला काहीच दिवस उरले असतील. अशावेळी जेव्हा आपण सक्तीने किंवा स्वप्रेरणेने घरी बसलो असू तेव्हा आपले जुने फोटो चाळताना मला आठवलं जेव्हा आम्ही ओरेगावात नवे होतो तेव्हा पहिल्यांदी इकडचा प्रसिद्ध लँडमार्क "कॅनन बीच"ला गेलो होतो. पहिल्यांदीच समुद्रावर भरपूर कपडे, कोट इ. जामानिमा करून जायची वेळ होती. 

मग एकदा सीप्लेनने हेच सौंदर्य पक्ष्याच्या नजरेनेही पाहण्याची संधी मिळाली.

मुंबई आणि एकंदरीत कोकण किनारपट्टीच्या सवयीमुळे असेल आम्ही दोघे इथल्याही प्रशांत महासागराच्या प्रेमात पडलो यात काही नवल नाही. 

त्यांनन्तर आम्ही या किनाऱ्याला नेहमी भेटी दिल्या. नकाशात पाहिलं तर ऑरेगन राज्याच्या पश्चिमेला वरती वॉशिंग्टन राज्यापासून खाली कॅलिफोर्नियापर्यंत असा भरपूर लांबलचक म्हणजे जवळजवळ ३६३ मैलाचा समुद्रकिनारा लाभला आहे. याआधी प्रशांत महासागर मी हवाई सफरीत पहिला होता आणि त्याच्या तिथल्या निळ्या/कोबाल्ट रंगाच्या प्रेमात बुडाले होते. आता तर अगदी जवळचा बीच मला फक्त ६० मैल आहे म्हटल्यावर तिथे फेऱ्या होणं साहजिकच होतं. 

आमचा पहिला हिवाळा संपल्यावर मग आम्ही मागच्या दशकभरात कितीवेळा गेलो याची गणती नाही. तसाही अमेरिकेच्या पश्चिम किनारपट्टीवर हायवे १०१ चं बडं प्रस्थ आहे. 

आमच्या भागातल्या एक सो एक अर्थात १०१ च्या किनाऱ्याकिनाऱ्याने केलेल्या सफारीमधले काही जुने-नवे फोटो.

 हे पाहताना मला लवकरच मी यातल्या एखाद्या जागी नक्की फेरी मारून येईन याची खात्री आहे. 

आपल्यापैकी कुणाला ही सफर योग्यवेळ येताच करता आली तर नक्की करा.  

एकच लक्षात ठेवायचं सगळंच मिळत नाही त्यामुळे हे सौंदर्य कितीही छान असलं तरी आमच्या या किनाऱ्याला थंड हवेची देणगी आहे हे विसरू नये. 

त्यामुळे bundle up आणि अर्थात एंजॉय. 

ही पोस्ट टाकेपर्यंत पाडवा येतोच आहे तर सर्वाना पाडव्याच्या शुभेच्छा आणि ब्लॉगही त्यानिमित्ताने ११ वर्षांचा होतोय याची आठवण. 

#AparnA #FollowMe