जून महिना आला की अमेरिकेत ग्रॅज्युएशन पार्ट्यांचं पेव फ़ुटतं. कुणाही भारतीयाला वाटेल की जिथं आपल्याइथली मुलं अमेरिकेत शिकायला जायला मरतात तर साहजिक आहे तिथं वर्षाखेरीस मुलं पदव्या मिळवणारच...पण एक मिनिट... असं काही वाटलं असेल तर ते काढुन टाका. जसं मी मागे ग्रॅंड ओपनिंगच्या बाबतीत म्हटलं होतं तसच आहे ह्याही शब्दाचं. म्हणजे तुम्ही आपले मारे ज्या कुणाच्या ग्रॅज्युएशन पार्टीला जालं ते कार्ट आत्ताच शेंबुड पुसून पहिलीत गेलं असेल...म्हणजे आपलं किंडरगार्टन ग्रॅज्युएशन हो...आलं ना लक्षात? जिथे बालवाडीपासून मुलं ग्रॅज्युएट होतात तिथं एलिमेन्ट्री स्कुलचं ग्रॅज्युएशन म्हणजे एखादी हौशी शिक्षिका कागदी टोप्या बनवुन काय त्यांच्या डोक्यावर ठेवेल आणि पालक मग शाळेत त्या समारंभासाठी हजेरी काय लावतील...माझा नवरा म्हणतो बाई हे फ़ारिन आहे फ़ारिन...:)
अगदी पहिल्यांदा एका मैत्रीणीकडून हा नवा शब्दार्थ कळला ना तेव्हा फ़ारच मजा वाटली होती. आता माझ्या आईला पण जास्त स्पष्ट करुन सांगावं लागत नाही. मागच्या वर्षी ती इथे होती त्यावेळी ऐकुन ऐकुन तिलाही व्यवस्थित कळायला लागलय.
या दिवसांत इथे काय दृश्यं पाहायला मिळतील सांगता येत नाही. येता जाता अमुक तमुकच्या ग्रॅज्युएट्स्चे अभिनंदन ही पाटी तर जळी-स्थळी असतेच. पण काही घरांबाहेर GRADS लिहिलेला हेलियमचा फ़ुगा कुठे लटकताना दिसला की समजा संध्याकाळी घरीपण पार्टी आहे किंवा किमानपक्षी मुलगा शाळेतुन ग्रॅज्युएट होऊन घरी तरी येतोय. गाडीच्या मागच्या बाजुला विद्यार्थ्याचे नाव आणि अभिनंदन लिहिलेलं वाचावं तर आतमध्ये ती काळी टोपी घालुन सजलेला ग्रॅज्युएटपण दर्शन देईल. त्यादिवशी तर चक्क पार्किंग लॉटमध्ये एक बया ती टोपी डोक्यावर ठेऊन तशीच भटकत होती. बरं चेहरा पाहुन वाटत नव्हतं हे कॉलेज पुर्ण झालेलं वय असेल.
गम्मत आहे नं इथल्या मुलांची? अगदी बालवाडी पास होऊन गेल्याचा पराक्रम पण शाळा, घरी, शेजारी साजरा करतात. त्या निमित्ताने तरी त्यांना पुढे जाऊन ड्रॉप आउट व्हायची उपरती होऊ नये याची खबरदारी घेतात का असं मला आपलं वाटतं कारण इथं ते प्रमाणही बरचं आहे. मास्टर्सला तर जास्तीत जास्त भारत, चीन अशी इतर देशांतलीच मुलं असतात. कधी कधी हे सर्व पाहताना मला आपण (हुशार असुन) मात्र बिचारे वाटुन जातो. लहानपणी जेव्हा मुलं हुशार असतात तेव्हा कधी असं ग्रॅज्युएशन साजरं केलं नसतं आणि मोठेपणी त्या जीवघेण्या स्पर्धेत सर्वच जण तेवढा प्रकाश पाडू शकले नाही तर तेव्हाही नाही. इथे एक परिक्षा दिली की लगेच फ़क्त दुसरीचा अभ्यास समोर. फ़ायनल झाली तरी सी.ई.टी. ची टांगती तलवार आहेच. बापडे नुसते. असो. इतक्यात एका ग्रॅज्युएशन पार्टीला जायचा योग आला. त्या मुलाला शाळेत एक स्पेशल अवॉर्ड असतं तेही मिळालं होतं म्हणून त्याच्या पालकांनी त्याला खास चकित करण्यासाठी अचानक पार्टी ठेवली होती. त्याची आजपर्यंतची सर्व अचिव्हमेन्ट्स, फ़ोटो इ. लावून छान सजवलं होतं. त्याच्यासाठी ग्रॅज्युएशनची थीम असलेला खास केक त्याचं नाव लिहुन आणला होता. त्याच्या आवडीचा मेनु. मग त्याच्याबद्दलचं आई-बाबांनी केलेलं छोटं भाषण ऐकलं आणि नकळत मलाही त्याचा हेवा वाटून गेला.
यालाच लाफ ऍन्जॉय करणे असे म्हणतात जी अमेरीकन लोकांमध्ये खुप मोठ्या प्रमाणात वृत्ती दिसुन येते. ऐश करत जगतात लेकाचे.
ReplyDeleteअगदी बरोबर आहे अनिकेत..ही लोकं आयुष्य एकदम मजा करत जगतात. आणि छोट्या छोट्या गोष्टींतला आनंद जपतात.
ReplyDeleteएक योगायोग...ही पोस्ट टाकल्यानंतरच्या चतुरंगमध्ये याच विषयावर एक विस्तृत लेख आला..
ReplyDeletehttp://www.loksatta.com/daily/20090613/ch13.htm